Bardo, Bir Avuç Gerçeğin Yanlış Günlüğü İncelemesi: Sürükleyici ve Madde Yok

Bardo'da her şey her zaman yolunda gitmese de, Iñárritu fazla stilize edilmiş olsa da görsel olarak şahane bir hikaye resmetmek için zaman harcıyor.

stabilr neden yasa ve düzen svu'dan ayrıldı

Beş Zaman Akademi Ödüllü Alexander G. Iñarritu senaryo yazarı ortağı Nicolás Giacobone ( Birdman veya Cehaletin Beklenmedik Erdemi ) kimlik, fanilik ve başarı hakkında başka bir görsel olarak sürükleyici destan sunmak için. Bu kavramları Meksika tarihi ve aile bağlarıyla iç içe geçiren yönetmen Iñárritu, izleyicileri sanat ve duygu dolu uzun bir maceraya çıkaracağı kesin olan güzel manzaralar ve nefes kesici sekanslarla 'orta yaş krizi'nin anlamını yeniden yorumluyor. Eşsiz Daniel Giménez Cacho, filmin konseptlerinin yoğunluğunu yakalayan unutulmaz bir performans sergileyen Silverio Gama rolünde. Her şey her zaman işe yaramasa da Bardo , Iñárritu, içerikten çok stille aşırı derecede doymuş olmasına rağmen, görsel olarak şahane bir hikaye resmetmek için zaman harcıyor.

Hikaye, Los Angeles'ta yaşayan ünlü bir Meksikalı gazeteci ve belgesel film yapımcısı olan Silverio Gama'yı takip ediyor. Prestijli bir uluslararası ödülün sahibi seçildikten sonra Silverio, her şeyin nerede başladığını düşünmek için anavatanı Meksika'ya gitmek zorunda kalır. Kaldığı süre boyunca, Silverio'nun her şeyi, hatta aidiyet duygusunu bile sorgulamasına neden olacak şekilde gerçeklik ve fantezi arasındaki çizgilerin bulanıklaştığı bir varoluşsal kriz yaşamaya başlar. Aniden hayal gücü devreye girerek hem kendisini hem de ailesini bunaltan bir deneyim yaratır. Tüm bunlar, belirsiz zamanlarda insan olmanın ne anlama geldiğine dair nihai bir kavrayışa götürür.

İlişkili: Aralık 2022'de Sinemalara Gelen Her Film

Muhteşem set tasarımları ve psikolojik olarak zorlayıcı diyaloglar arasında, Bardo, Bir Avuç Gerçeğin Yanlış Tarihçesi bir adamın doyuma giden yolculuğu hakkında inandırıcı bir film sunma hedefini kaçırıyor. Muhteşem kamera çalışması ve sinematografi Iñárritu'nun özelliğinin özü , ancak kahramanın kim olduğunu ve çıktığı ruhani / yaşam yolculuğunu gösteren meseleler olduğunu asla düşünmezler. Silverio, güzel bir aileye sahip, seçkin bir belgesel film yapımcısı ve meslektaşları tarafından (olumlu ya da olumsuz) büyük takdir görüyor. Yine de senaryo, görsel ipuçları olmasa bile seyircisini bu varoluşsal geziye asla dahil etmez. Elbette büyüleyici, ancak çoğu zaman, Silverio'nun olması gereken kişiyle bağlantısı olmadığı için yorucu oluyor.

Bunu inkar eden yok Bardo bir Iñárritu'dan görsel olarak çarpıcı destan. Yönetmen 2000 yılında çektiği fotoğraftan bu yana ilk kez Meksika'da çekimlere dönüyor. Köpekleri Seviyor kutlayıcı ve putlaştırılmış bir hisle kültürü sevgiyle yakalar. Ancak, senaryo arzulanan çok şey bırakıyor. Hayatının bu noktasında Silverio, ait olduğu yer ve bir film yapımcısı olarak yeteneği hakkında hissettiği belirsizliklerden oluşan içsel düşünceleriyle de savaşır. Yine de senaryo, muammalarının derinliklerine asla dalmaz, daha çok görsel ustalığa ve tumturaklı sıralamaya odaklanır; Renkçiliğin küçük bir kabulünü dahil etmek için bile bolca zaman vardı. Yine de, bu önemli konu gibi anlar asla fazla bir anlam ifade etmez çünkü başrol olmasına rağmen Cacho'ya üzerinde çalışacak pek bir şey verilmez.

Tüm bu öğelerin ekranda çalışmamasının bir başka nedeni de paylaşıldıkları bakış açılarıdır. Örneğin, senaryo Silverio'nun ailesine ve rakiplerine zaman ayırıyor - Silverio'nun bunu kendisinin paylaşabilmesi yerine Silverio'nun olduğu adama bakış açılarını sunuyor. Açıkçası, kimlik ve ölümlülüğü sorgulayan bir film olarak satan bir film için garip bir seçim çünkü bu düşünceler onun dışında herkesten geliyor. Bu hikaye anlatım açılarının bir sonucu olarak, birçok sahne, kalıcı bir duygusal izlenim bırakmak için gerekli etkiden yoksun olarak, biraz fazla uzun süre oyalanıyormuş gibi geliyor. Ve izliyorum Bardo sürükleyici bir deneyimden daha çok üstesinden gelinmesi gereken bir angarya haline gelir.

En sonunda, Bardo zorlayıcı üçüncü perdesine ulaşması çok uzun sürmesine rağmen, film yapımında kutlamaya değer bir başarıdır. Ayrıca, onları çözmeye yönelik yolculuk verimli bir izleme deneyimi sağlasa da, hayatın zorluklarını temsil etmek için sembolizmle biraz abartılı. Bardo birden fazla izlenmeyi gerektirecek türden bir film değil, ancak senaryonun sınırlamaları dahilinde takdir edilecek çok şey var. Hayatın inceliklerini belirtmek için büyüleyici sekanslar ve çarpıcı görüntülerle zengin, Bardo genellikle kendini beğenmişlik alanına yönelse bile çok önemli sanat içerir. Ve ana karakterin yaşadığı krizlerin ortasında bir sesi olsa daha da iyi olabilirdi.

yıldız savaşlarının kronolojik sırası klon savaşları