Film, çiğneyebileceğinden daha fazlasını ısırmaya meyillidir ve sonuç muazzam bir hayal kırıklığıdır.
'Sonsuza kadar arkadaş' fikri, birçok insanın lise boyunca düşündüğü güzel bir duygudur. Bazıları için, yer değiştirme, üniversite özlemleri ve kişisel gelişim gibi dramatik değişiklikler karşısında bile en iyi arkadaşlarından ayrı büyümeyi hayal etmek zor. Bunlar, senarist Damien Ober'in bir grup arasındaki sadakati test etmeyi amaçlayan bir korku gizemi/gerilim filminde oynadığı kavramlardır. lise arkadaş grubu hayatlarında yeni bölümlere geçerken. Scooter Corkle'ın yönettiği, Arkadaşlık Oyunu bu türde başarılı olmak için gereken tüm unsurlara sahipti. Bununla birlikte, film çiğneyebileceğinden daha fazlasını ısırmaya meyillidir ve sonuç muazzam bir hayal kırıklığıdır.
Cotton (Kaitlyn Santa Juana), Zooza (Peyton List), Courtney (Kelcey Mawema) ve Robbie (Brendan Meyer) sonuna kadar arkadaş olacaklar - en azından, gizemli bir nesne onları bir dizi denemeden geçirmeden önce böyle düşünüyorlar. dostluklarının gücünü test etmek için. Garip nesneye dokunurken en derin arzularını birbirlerine okuduktan sonra, sonraki birkaç gün birbirlerine olan bağlılıklarını test eder. Oyun diğerlerinin isteklerini ödüllendirirken arkadaş grubundan biri kaybolur. Daha da kötüsü, nesne oyunun derinliklerine indikçe giderek daha fazla yıkıcı sonuçlara sahip oluyor.
İlişkili: Arkadaşlık Oyunu Klibi, Korkunç Bir Sadakat Testini Söylüyor
Dostluk Oyununda Peyton List ve Kelcey Mawema
Scooter Corkle's korku özelliği Hayat ilerledikçe ve insanlar yaşlandıkça arkadaşlıklarına ne olur? sorusunu soruyor. Akranlar kendileri için yeni hayatlar yaratmaya başladığında geride bırakılma korkusunu merkeze alan bir özellik için harika bir temel ve sorulması gereken dürüst bir soru. Yine de, Arkadaşlık Oyunu çok az şey sunan bir komut dosyasıyla çok fazla şey yaparak son derece mücadele eder. Karakterler zayıf ve her dönüşte gerçekçi olmayan bir şekilde aşırı tepki veriyorlar. Olayların düzenlenmesi ve sıralanması tuhaftır ve hikayenin doğal ilerlemesini bozma eğilimindedir. Esasen potansiyel oradaydı, ancak bunu mutlaka izlenmesi gereken bir şey olarak kabul etmek için çok fazla şey yanlış gidiyor.
Biri kolayca inceleyebilir Arkadaşlık Oyunu içsel entrikayı oluşturmak için öncekilerden bileşenleri uygulayan bir tür deneyi olarak. Gerçeği söylemek gerekirse, film Pete Travis'in beğenilerinden ödünç alıyor. Stratejik nokta , 'oyunun' nihai sonucunu yavaşça ortaya çıkarmak için iç içe geçmiş bakış açıları. Yine de, eksik bir unsur var ki Stratejik nokta buna sahip Arkadaşlık Oyunu şiddetli bu çeşitli bakış açılarından yoksundur: Sadelik. İkisi doğaları gereği türev ve aldatıcıdır, ancak Corkle'ın filmi çekirdek izleyicisinin dikkatini çekecek kadar basit değildir. Geri dönüşler daha fazla soruyu cevapsız bırakıyor ve diziler nadiren içsel temaya herhangi bir amaca hizmet ediyormuş gibi geliyor. Temel olarak, film ne yazık ki prodüksiyona aceleyle hazırlanmış kaba bir taslak gibi görünüyor.
Peyton List'in liderliğindeki oyuncu kadrosu olmasaydı, yazmak kolay olurdu. Arkadaşlık Oyunu Yavaş bir Cuma gecesi arka plandaki bir saati bile hak etmiyormuş gibi. Dürüst olmak gerekirse, arka plan müziği bile diyaloğun önüne geçiyor ve bunu yapmayı zorlaştırıyor. Ancak dört arkadaş arasındaki erken kimyayı görmek, herkese lisenin eski güzel günlerini hatırlatacak kadar tatlı. Oyuncular bunu ekranda iletmek için harika bir iş çıkarıyor. Ne yazık ki bu anlar kısa sürüyor, çünkü karakterler hızla birbirlerine düşman oluyorlar. Bu belki oyunun bir unsuru veya yan etkisidir, ancak yine, senaryo boyunca tam olarak veya yeterince açıklanmamıştır.
Arkadaşlık Oyunu beklentilerin yönetilmesi gereken film türüdür. Temalarını düzgün bir şekilde yürütmüyor ve izleyicilerin hikayeyi satın alması için karakterler ve durumları hakkında yeterince açıklama yapmıyor. Yine de, bu filmin iyi olabilecek, hatta harika olabilecek farklı bir versiyonunun baştan sona serpiştirilmiş bakışları var. Kendini adamış bir oyuncu kadrosu ve hatta bazı eğlenceli korku sekansları ile, onu bulmak için gezinmek zorunda olduğu dağınıklığı affetmek yeterli olabilir.
