Lemony Snicket kitaplarının Netflix uyarlaması bir hit oldu, çünkü materyali 2004 filminden daha sadık bir şekilde işliyor.
Netflix’in 2017’deki ilk hiti tartışmasız çılgın (ve sefil) bir TV şovu. Bir Dizi Talihsiz Olay . Lemony Snicket kitap serisini son derece güvenle ekrana getiren bu kitap, 1990'ların Tim Burton ve Wes Anderson'ın pandomim serpintileriyle bir karışımı olan görsel tarzından, film yapımının her yönüyle alaycı, kendine özgü doğasını yakalıyor. yazar Daniel Handler'den (kitapları Snicket adı altında yazan). Hayranlar için bu, temel bir kitap serisinin çılgınca gerçekleşmesidir, yeni gelenler için ise televizyonda nadir bir şekilde anlatılan tamamen benzersiz bir hikaye sunar.
Elbette, bu Snicket-verse'nin ilk uyarlaması değil. 2004'te, kitapların tamamlanmasından birkaç yıl önce, Brad Silberling (aksi takdirde en çok Caspar ), öncelikle bir Jim Carrey aracı olarak işlev gören diziye dayanan bir film yaptı. Oldukça iyi karşılandı, ancak bir devam filmine olan inancı uyandıracak kadar iyi değildi, hikayeyi aynı anda aceleyle sonuçlandırdı ve sarktı bıraktı. Film artık karışık duygularla değerlendiriliyor; Düzenli bir aile macerası olarak düzgün bir şekilde işliyor, ancak adaptasyon açısından oldukça kabarık.
Öyleyse, Barry Sonnenfeld (bütçeyle ilgili sorunları bırakmadan önce diziyi yönetmesi gerekiyordu) kendisinin ve Handler'in saf, değiştirilmemiş vizyonunu ekrana getirmek zorunda olduğuna göre, iki versiyon nasıl karşılaştırılabilir?
justin foley 13 neden neden öldü
Biçim
Hem film hem de dizi Daniel Handler'in katılımıyla (filmin senaryosunun ilk taslağını kendisi sağladı) ve kitapların dünyasını yakalamaya yönelik bir gözle yapıldığı için (tasarım yaklaşımında bazı benzerlikler var), en çok İkisi arasındaki dikkat çekici fark yapıdır. Film ilk üç kitabı aldı ve onları tek bir filmde birleştirdi - Sürüngen Odası ve Geniş Pencere arsa içine sıkıştırılmış 15 ve 30 dakikalık bölümlerdi Kötü Başlangıç - gösteri her kitaba iki bölüm (değişen uzunlukta, ancak yaklaşık 40 ila 60 dakika) verirken, plan 4-5-4, üç sezonluk bir uyarlama yapmaktır.
Her yöntemin sağladığı sadakat açısından rekabet olmamalıdır. Netflix şovu, çeşitli küçük olay örgüleriyle bazı özgürlüklere sahip olsa ve basılı haliyle oldukça bağımsız hikayeler arasına birçok bağ dokusu eklese de, uygun bir şekilde anlatılan hikayeden çok daha fazlasını elde etme özgürlüğü vardır: Sürüngen Odası çılgınca bir mola değil, normalliğin nasıl devam edebileceğine dair gerçek bir tat; Geniş Pencere gergin bir koruyucunun hikayesi değil, çocukların kendi başlarına harekete geçmeleri gerektiğini fark eden huysuz bir anlatımı.
Uyarlama sorunlarının ötesinde, iki bölümlü daha iyi hikaye anlatımına izin verir; Eklektik karakter kadrosunu ve içinde bulundukları dünyayı tanımak için daha fazla alan ve anlatıcı Patrick Warburton'un Lemony Snicket'inin yanı sıra ayrılıklar için bolca fırsat var.
Çocuklar
Netflix yapısının en çok yardımcı olduğu şey çocukların büyümesidir. Kağıt üzerinde, Baudelaireleri daha genç oyuncu seçme seçeneğinin ötesinde, aynı zamanda şov için başarılı oyunculardan (şu anda etkileyici olan ve çizginin altında kâr getirecek bir hareket) uyarlamadan ayıracak pek bir şey yok. Göze çarpmayan farklılıklar var - Netflix şovunda Sunny'nin altyazıları daha sıradan, Violet sürekli takmak yerine düşünme kurdelesini cebinden çıkarıyor ve Klaus'un gözlükleri var - muhtemelen Harry Potter karşılaştırmalarından kaçınmak için verilen kötü bir film kararını düzeltiyor - ama hepsi için hem niyetler hem de amaçlar onları doğru anlar.
TV aktörlerinin - Malina Weissman, Louis Hynes (kim - eğlenceli gerçek - kız kardeşini oynayan aktristen iki yaş büyük) ve Presley Smith - sahip oldukları şey zaman. Karakterlerine daha fazla yatırım yapmalarına ve kişiliklerinin küçük tiklerini daha iyi tanımlamalarına izin verilmez, aynı zamanda gösteri boyunca evrimleşip olgunlaşırlar. Bunun kapsamı 3. sezona kadar tam olarak belli olmayacak, ancak Violet, Klaus ve hatta Sunny'nin daha fazla güven, bağımsızlık ve dünyevi bilgi kazanmaya başladığını şimdiden görebiliyoruz. Bunun tersine, orijinal filmde üçlü, bir kapanış görüntüsü elde etmenin ötesinde çoğunlukla değişmeden maceradan çıktı.
Kont Olaf
Elbette, her iki uyarlamanın pazarlamasında da vurgulandığı gibi, franchise'ın yıldızı, kendini kötü adam olarak ilan eden Kont Olaf. Kitapların yaklaşımı göz önüne alındığında bu garip, ancak yetişkin bir masthead yıldızına nasıl izin verdiği düşünüldüğünde, daha kitlesel pazar medyasında mantıklı. Ve bu nedenle, insanların kimi tercih ettiği konusunda muhtemelen en bölücü unsur olacak.
vahşi nefes oklar nereden alınır
Jim Carrey, filmdeki Jim Carrey hırsızlık yapıyor, bu tuhaf, ama kılık değiştirmeleri için harika olduğu anlamına geliyor - hem Stefano hem de Kaptan Sham için utanmazca bir parlaklık var. Bu arada Neil Patrick Harris, aslında stilize edilmiş dünyadan geliyormuş gibi hisseden (marjinal olarak) daha incelikli bir karaktere yöneliyor. Aldatılmış ve egoisttir, ancak karikatürize etmek kadar değil. Ancak en büyük ayrım tehdittir; Harris'le, eğer fırsatı olursa çocukları öldüreceğine gerçekten inanıyorsunuz ve görünüşü daha da korkutucu hale geliyor (yedinci bölüm kılık değiştirmesinin büyük bir duygusal içgüdünün bir parçasını ortaya çıkarmasına neden oluyor).
Yine, kişisel düşünceye diğerlerinden daha çok bağlı - ve Carrey'in üzerinde çalışacak daha küçük bir hikayesi ve dolayısıyla farklı bir yaklaşımı olduğunu da belirtmek gerekir - ancak karakteri yakalama ve genel olarak en izlenebilir olma açısından Harris olmalı.
john cena memlerde neden görünmez
Kitapların Hissini Yakalamak
Performanslar daha fazlasını sunarken, şovun filmi gerçekten geride bıraktığı yer, kitapların hissini nasıl yakaladığıdır. Bu, birçok hayran için filmin düştüğü yerdi; Snicket'in illüstrasyonlarının görsel stiline, anakronik ortamına ve Jude Law'un mutlu bir hikaye olmadığını söyleyen (sahte Mutlu Elf açılışıyla tamamlandı) ama çoğu yüzeysel bir his veriyordu. Gösteri, net bir şekilde tonu daha iyi ve daha derin bir seviyede tutuyor.
Açıkçası Snicket'in sürekli, olay yerinde var olması büyük bir fark yaratıyor, ancak en etkileyici olan daha ince unsurlar olsa da. En başından beri, yetişkinlerin aptallığının altında yatan tema çok daha belirgin; yirmi yaşın üzerindeki herhangi biri zaten aptal Kont Olaf'ın kılıklarından sürekli olarak habersizdir ve açık bir şekilde üstün zekasına rağmen çocuklara daha küçük muamelesi yapar. Onların küçümsemesi ve yarattığı hayal kırıklığı aşikardır.
Yine de, dille ilgili amansız deneylerde bu hiçbir şey değil. Kitaplar neredeyse tamamen çılgınca kelime oyunları için varmış gibi görünüyordu: bir anlatıya uygulanan eleştirel teori; deyimler kırılma noktasına itildi; sadece defalarca tekrarlanmayan tam bir sayfa. Bu, film tarafından hiçbir zaman gerçekten dikkate alınmadı, çünkü muhtemelen kurmanın zaman alıcı olması ve bir fikir olarak anlaşılmaması nedeniyle, ancak yine de dünyanın merkezinde bir boşluk bırakıyor; Hatta yasal jargonun çifte anlamını kullanarak Baudelaire'ın Olaf'ı ilk kez alt üst etmesini bile ortadan kaldırdılar.
Şov, tam tersine, gönülden dil oyununa girdi ve onun için çok daha iyi. Handler’ın senaryosu edebi ve gramer esprileriyle o kadar yoğun ve sonraki bölümlerde önceki şakalara yapılan geri aramalarda ağır, bu yüzden sadece oynandığını duymak bir zevk. Bu basit bir tiktir, ancak her şeyi daha uyumlu hissettirir; Josephine Teyze onu Curdled Cave'de dilbilgisi hatalarını kullanarak bulmak için bir iz bıraktığında, bu filmde karakterinin tuhaf bir halidir, ancak şovda, bir bölümün tamamını mecazi / kelimenin tam anlamıyla koşan bir şakaya harcayan bir dizideki başka bir mizahi sapma .
Şovu kesin statüye yükselten bu gibi şeyler - Snicket'in kendine has özelliklerini filmin asla yaklaşamadığı bir şekilde sunmayı başarıyor. Onu daha da ileriye götüren şey, filmin tamamen görmezden geldiği bir şeyi nasıl ele aldığıdır ...
Gizem
Kitaplar gelişip aynı çocukların varyasyonlarından uzaklaştıkça, Kont Olaf, V.F.D.'yi içeren komplo olan kılık değiştirerek ortaya çıkıyor. ve Baudelaire ailesinin gizemli geçmişi derinleşmeye başladı. Bu, Quagmires'in girişine kadar kısa süreli bir öneme sahipti. Austere Akademisi (5. Kitap) ve şu tarihe kadar gerekli değildi The Vile Village (Kitap 7), bu nedenle film doğal olarak onu neredeyse tamamen atlattı; koruduğu tek unsur, tüm gardiyanlar ile 'yangını çıkaranlar ile onları söndürenler' arasındaki belirsiz ilişkiydi. Bu utanç vericiydi, ancak uyarladığı içerik göz önüne alındığında pek de şaşırtıcı değildi.
taht oyunları 4. sezon oyuncu değişiklikleri
Netflix dizisi, daha uzun biçimli hikaye anlatımı ve 13 kitabın tamamını uyarlamak için alacağı oldukça güvenli bilgilerle uğraştığı için, Violet, Klaus ve Sunny'nin daha geniş olay örgüsünün her zamankinden çok daha erken farkına vararak bu kadar kısıtlanması gerekmiyor. baskı yapıldı. Bu, diziyi yeniden ziyaret edenler için açıkça canlandırıcı ve genel olarak yetişkinlere dişlerini almaları için daha fazla şey veriyor. Filmi sahip olmadığı için suçlamak zor olsa da, şüphesiz dünyayı güçlendiriyor ve şovu daha ilgi çekici bir saat haline getiriyor.
-
Kendisine getirdiği kısıtlamalar ve kitapları ekrana getirmek için yapılan takdire şayan girişimler göz önüne alındığında, bir uyarlama olarak filmden çok fazla nefret etmek haksızlıktır. Bununla birlikte, Netflix şovunun daha büyük bir tuvali, daha yüksek tutkuları vardır ve temelde o kadar iyi yapılandırılmıştır ki, yardımcı olamayacak ama filmi neredeyse her yönden en iyisi haline getirecektir. 2. sezonu beklemek zor olacak.
Bir Dizi Talihsiz Olay 1. sezon artık Netflix'te.
