Andy Serkis'in Mowgli: Legend of the Jungle kulağa umut verici geliyordu, ancak düzgün bir şekilde uygulanmadı. İşte Netflix'in yeni filminin en acımasız yorumları.
Mowgli: Orman Efsanesi bazı acımasız eleştiriler alıyor, bu da Netflix'in büyük yayını için iyi değil. Mowgli başlangıçta Jon Favreau'nun filmiyle aynı zamanda piyasaya sürülmesi planlanıyordu. Orman Kitabı 2016'da, ancak nihayetinde Ekim 2018 çıkış tarihine ulaşmadan önce birden fazla gecikme yaşadı. Ardından, Warner Bros. Mowgli Netflix'e. Ve şimdi Netflix yayınlanıyor Mowgli Amerika Birleşik Devletleri'nde seçkin sinemalarda ilk kez görücüye çıktıktan sonra 7 Aralık'ta.
Üretim gecikmelerine rağmen, Mowgli: Orman Efsanesi Hareket yakalama ustası Andy Serkis tarafından yönetilen film, Rudyard Kipling'in romanının daha sadık bir uyarlaması olarak tanımlandığı için umut verici görünüyordu. Orman Kitabı Disney'in animasyon ve canlı aksiyon filmlerinden ilham aldığı ancak genç izleyiciler için ince ayar yaptığı. Christian Bale, Benedict Cumberbatch, Cate Blanchett, Tom Hollander ve daha fazlasının oynadığı Mowgli'nin, Disney'in Dünya Bankası'nın gişe rekorları kıran cevabı olması gerekiyordu. Orman Kitabı - ancak Netflix'te bile durum böyle olmayabilir.
İlgili: Mowgli'nin Kredi Sonrası Sahnesi Var mı?
İçin yorumlar Mowgli: Orman Efsanesi ve görünüşe göre Serkis'in elinde iyi bir fikir olsa da, uygulama zayıf ve dengesiz. Eleştirmenler, genç Rohan Chand'ın Mowgli rolündeki performansını övdü, ancak CGI ve mo-cap performansları, izlemesi zor, hantal, bitmemiş hayvan dizileri ile sonuçlandı. Callie Kloves buna eklendi Mowgli senaryo da eleştiri için geldi. Ve bunların hepsi, Mowgli: Orman Efsanesi adlı kullanıcının en acımasız eleştirileri.
Matthew Rhys, korumalı bir büyük oyun avcısı olarak çerçeveye girdiğinde, Mowgli tüm merak duygusunu bir kenara bırakır ve her yaştan seyirciyi büyük olasılıkla rahatsız edecek karanlık bir tuhaflığı seçer ve yol boyunca birkaç tanesini yaralar (ormandaki maymun popülasyonunu içeren bir sahne isyan ediyor ve daha sonra Mowgli'nin bir tanesini içeren bir vahiy) cub friends, bu yıl ekrana getirilen en korkunç şeylerden biri). Mowgli'yi en büyük ifşaatlarına iten olay örgüsü noktaları, basitçe anlatıyı döndürmek uğruna kazanılmamış ve sarsıcı büyük şoklarla noktalanmış, kaba ve aşikardır.
Mowgli'nin iki dünyada yaşaması amaçlanmıştır; bu tür ikilemlere alışık olmayan yaratıklar arasında kendisi olmak için savaşan bir insan yavrusu, ancak Mowgli savaşan hizipleri arasında asla mutlu ortamı bulamaz. Çocuklar için çok karanlık, yetişkinler için fazla uysal. Çarpıcı efektler, bazen sefil hareket yakalama. Teknoloji orada olabilir, ancak bu onun tüm duygu gücüyle kullanıldığı anlamına gelmez. Bu, gerçekten önemli olan tüm şekillerde ilerleyemeyen bir reşit olma hikayesi.
Belki de filmin besin zincirindeki en zayıf halka, ilk kez çalışan Callie Kloves’un az miktarda maddeyle doldurulmuş anemik senaryosu. Hikaye kurtlar kadar hızlı hareket etmiyor. Senaryonun klasik hikayeden ayrı durmanın çözümü, yeni karakterler ve alt kurgular eklemektir; ne yazık ki, çok fazla iyi bir şey izleyiciyi yorabilir veya sıkabilir.
Bir oyuncu olarak Serkis, endüstrinin model ustası olabilir, ancak performans yoluyla hikaye anlatımı, yazma veya yönetmenlikten farklı bir beceridir. Bhoot gibi karakterlerin zorunlu olarak eklenmesi, filmin uyumsuz görsel stilini ve uyumsuz karakter görünüşünü gereksiz yere şişiriyor. Bu CGI dolu filmlerden birini bir araya getirmek yıllar alabileceğinden, belki de kötü bir zamanlamaydı. Mowgli Jon Favreau’nun 2016 yılında Disney’in 1967 animasyon filmini yeniden canlandıran canlı aksiyonunu takip etti. Serkis ve ekibi, onun yeniden anlatımını diğerlerinden ayırmaya çalışırken, deneyler ve figüranlar her zaman işe yaramadı.
Yine de sunumdaki bu tehdit, ilk kez senaryo yazarı Callie Kloves'un çocuklara yönelik bir filmin sadeliğine ve geniş vuruşlarına sahip bir senaryosuyla çelişiyor. Karakterizasyonun karikatürize olduğu ama yaşadıkları dünyanın kısır olduğu tuhaf bir ton yaratır. Mowgli’nin sevimli arkadaşlarından birinin doldurulup üstüne oturduğu bir sahne, ormanda eğlence bekleyen genç izleyiciler için büyük olasılıkla gözyaşlarına neden olacaktır.
Serkis'in dijital performans yakalama stüdyosu The Imaginarium'un vitrini olarak başarı karışıktır. Uzaktan karakterler akıcı bir şekilde hareket ediyor ve tasarımda güzellik var, özellikle de yosun kaplı bir kayayı andırmaya başlayan o kadar uzun süredir yaşamış olan eski bir filde. Yine de yüzlerde tuhaf bir şey var, hayvanların yüz hatları sadece insan dokunuşuyla düzenlenmiş, gözler bir şekilde yanlış yerde. Rahatsız edici. Dahası, Serkis, sesleri abartmak için yıldız bir oyuncu kadrosunu yönetti.
Ne yazık ki, Kaa'nın doğru bir şekilde gözlemlediği gibi, hem insan hem de kurt olan Mowgli gibi, film de sürekli olarak kendi önemli kimlik sorunlarıyla çelişiyor. Serkis versiyonu açıkça kendi şartlarına göre ele alınmak istese de, hem ton hem de teknoloji açısından Favreau filmiyle karşılaştırmalara davet etmemek neredeyse imkansız.
Daha da sorunlu olanı, özellikle iki örnekle birleştirici bir tonun olmamasıdır - biri Mowgli'nin maymun kaçıranlar tarafından acımasızca saldırıya uğraması, diğeri ise avcının kupa odasında şok edici bir keşif yaptığı - bu kadar korkunç derecede korkunç bir etki yaratmıştır. Sam Peckinpah'ın Orman Kitabı da olabilirdi.
Bu arada, Favreau versiyonunu süsleyen performansla yakalanan dört ayaklı karakterlerin kıvrak, dikkat çekici derecede akıcı hareketlerinin aksine, vahşi doğada, özellikle Mowgli ile etkileşimlerinde, burada bilgisayar tarafından üretilen hayvanlarda tuhaf bir sarsıntı var. ironik bir şekilde akla bu eski Disneyland animatroniklerinden bazılarını getirin.
sons of anarchy'den sonra ne izlenir
Ne yazık ki, Chand hayali hayvanlara tepki verme konusunda yetenekli olduğu için (belki de şükür), yine de Mowgli’nin kimlik krizini olması gerektiği kadar nüanslı veya ikna edici kılacak yaşam deneyiminden veya hareket etme kapasitesinden yoksundur. Belki de buradaki sorunların bir kısmı, henüz tüm bu sorunları tam olarak kavrayamayacak bir karakter için provokatif bir varoluşsal ikilem yaratan Serkis ve senarist Callie Kloves ile ilgilidir.
Ancak harika hikayeler her zaman anlatılmaya değer olsa bile, bazen yeni sürümler gerekli olmayabilir, özellikle de benzersiz öğelerinin ne olduğu belirsiz olduğunda. Sonuçta, Mowgli: Orman Efsanesi iyi hazırlanmış ve tematik olarak zengindir, ancak doğa, yetiştirme ve karmaşık bir dünyada kişinin yerini bulma konusundaki tüm incelemeleri, nihayetinde Kipling'in karakterinin ev olarak adlandırdığı ormanla Hollywood'un kendisinden daha az ilgili gerçeklerin altını çiziyor.
Kipling yaratılırken Orman Kitabı , Mowgli'nin hikayesinin başından beri anlatıldığı gibi, yıllar içinde en azından genel izleyicilere anlatılacak gerçekten Disney'in hikayesi haline geldi. Ve şu Disney versiyonu Orman Kitabı 'The Bare Necessities' gibi unutulmaz şarkılarla ağzına kadar dolu olan, Mowgli'nin hikayesiyle eş anlamlıdır ve onlarca yıldır da öyle. Bu, Kipling'in orijinal hikayesinin göz ardı edilmesi gerektiği anlamına gelmez. Ancak, görünüşe göre tüm uyarlamalar Orman Kitabı Kipling'in hikayesinden çok Disney'in versiyonuyla karşılaştırılıyor.
Karşılaştırmalar burada kaçınılmazdır ve Serkis'in Mowgli sadece eşleşmiyor. Senaryo, Serkis'in yaptığı filmin karanlık, yetişkin ve bazen üzücü temaları için fazla basit ve bu dengesizlik acı verici bir şekilde aşikar. Aynı şekilde, bazı hayvanlar ve bazı sahneler için diğerlerinden çok daha ayrıntılı görünen CGI / hareket yakalama çalışmasındaki büyük fark da var. Serkis, iyi niyetle asil bir çaba sarf etmiş olabilir. Mowgli: Orman Efsanesi Görünüşe göre seyirciler her zaman şarkı söyleyen, dans eden bir ayıyı ve insan olmayı özleyen bir maymunu tercih edecekler.
