Yaratıcı Steven S. DeKnight, Spartacus ve Crassus'un 'Spartacus: War of the Damned' finali: 'Victory'de savaş alanında buluşurken destansı serisine son veriyor.
Hem orijinal dizilerin zamansız bir şekilde geçmesi hem de Andy Whitfield'ın yazdığı çok sayıda insanla mücadelede adil payından fazlasını alan bir diziye inanmak zor. Spartaküs başından beri, yanlışlıkla bunun tamamen çocukça çıkarlar için olduğuna inanmak - aslında bu programın yaptığı kadarını yaptı.
Ama son bölümlere yaklaşırken Spartacus: Lanetliler Savaşı dizi, televizyonda sürekli olarak en eğlenceli, iyi yazılmış ve yine de trajik bir şekilde hafife alınan programlardan biri olmayı nasıl başardığını kolayca gösterdi.
pokemon yumurtadan çıkmanın kolay yolu
Ve dizi sona doğru ilerledikçe - ki bu kesinlikle çok yakında geleceği düşünülecek - açıktı ki, hikaye sıkıştırılmış ve daha küçük vuruşlarla çekilmiş olsa da, 'Zafer'e giden yolun önemli ölçüde düşünülmüş olduğu açıktı. Stephen S. DeKnight ve yazar ekibi. Bu yüzden son bir saat olmasına rağmen Spartaküs açılış sekansı (aynı zamanda bir başkasına güzel bir saygı duruşu olarak hizmet eder) Spartaküs ), serinin mesajını ve tanıdığımız ve hissettiğimiz tüm bu karakterlerin mirasını mükemmel bir şekilde gösteriyor.
Kuşkusuz, Gannicus'un cümleyi söylediği o açılış anında 'Ben Spartacus'um' sanki gibi hissettirdi biraz hile ayakta olabilir. Ancak yazarlar, karakterlerinin kaderinin kaçınılmazlığı ile ilgili oyunlar oynamak yerine, Spartacus adının nasıl tek bir insandan daha önemli hale geldiğini basit ve etkili bir şekilde gösterdiler. Spartacus adı kadar güçlü ve anlam yüklü bir şeydir. 'yağmur getiren' onun kıyametiyle eşanlamlı hale gelmeden önce Batiatus'daydı. Spartacus adı, özgür olmaya susamış herkes tarafından somutlaştırılabilecek bir sembole ve harekete dönüştürülmüştü.
Spartacus ve Gannicus sessiz bir tartışmaya girdiklerinde, bu fikir son bir kez açıklığa kavuştu; burada kökten farklı yollarının neredeyse aynı yerde nasıl sona erdiğini keşfettiler: ölmeye istekli, böylece başkaları yaşayabilsin ve neyi yayabilsin. Spartacus adı gerçekten ifade ediliyordu. Trakyalı bunu şöyle özetliyor: Hayat onu tanımlayan şeydir. Ne Romalıların ne bizim ne de bizi savaşa götürenlerin ölümü. Ama Sibyl veya Laeta'nın hayatı. Anne ve çocuğu… Bunların hepsi birer Sura ve onların yaşadığını görürdüm. '
colin morgan yaşayanlar ve ölüler
Serinin 'niyetinin ve mesajın keskin bir şekilde iletilmesinin bu şekilde kurulması' Zafer ', kaçınılmaz doruğun amacını ve anlamını bozmadan izleyicilerin beklentileriyle neşeyle oynayan yoğun ve nefessiz bir eylem dalgası haline gelmesini sağladı. Başlangıçtan beri, Spartacus'un sayısının ne kadar üstün olduğu, Roma'nın gücüne karşı tavır almasının ne kadar aptalca göründüğü açıktı ve bu örnekte bize Crixus'un nasıl düştüğü hatırlatıldı. Ve yine de, aşılmaz ihtimallere ve kaderinin kesinliğine rağmen, Spartacus parlak bir gösteri sergiliyor ve kısa bir süre için izleyici, tarihin bu durumda yine de yeniden yazılabileceğine inanmaya davet ediliyor.
Spartacus'un kurnaz ve acımasız dürtüsü Romalıları bir an için topuklarına koyar - özellikle Gannicus geldiğinde, ordunun dikkatini dağıttığında ve Crassus ve Sezar'ı Roma mızraklarının ateşiyle az farkla özlediğinde. Ancak Lugo (kelimenin tam anlamıyla) ateşli bir ölüm çekicini sallamaya başlar başlamaz, momentum değişmeye başlar ve tanıdık karakterler öbür dünyaya gönderilir. Onları dizinin ilk anlarından tanıyıp tanımadığımız Arena Tanrıları, İntikam hatta sırasında Lanetlilerin savaşı , her karakter savaşta düşerken, ölümleri şaşırtıcı bir etkiye sahip olur.
Ancak 'Zafer' tek seferlik basit yüzleşmelerle yetinmez. Bunun yerine, Spartacus'un Crassus'u bir tepenin üzerinde takip edip birkaç adamını öldürdükten sonra Crassus'u atından vurması, Crassus'un imza tekniğini durdurması ve ona karşı kullanması gibi anlardan hoşlanıyor. Savaşın kendisi gibiydi: kaybedilen bir çaba, ancak bazı inanılmaz ve unutulmaz anlarla dolu bir çaba.
Ve Roma için savaş kazanılırken (bir nevi) tarihin hatırlayacağı gibi, maliyet her iki tarafta da harikaydı. Crassus zafere sahip olacaktı, ancak tam bir zafer ve daha da kötüsü Kore'nin hayatı pahasına olacaktı. Bu arada, Gannicus yaşamaya değer bir şey bulur ve çarmıha gerilir, ancak Oenomaus ve bir zamanlar tanrı olduğu arenanın kükreyişi tarafından ölümle karşılanır.
'Zafer' (ve dizi), Agron, Nasir ve diğer hayatta kalanlarla, onları özgürlüğüne kavuşturan adama dönüp Spartacus'u kırmızı bir yılanın altında bırakarak sona erer - dizi başladığında önceden söylendiği gibi.
Serinin başına bu tür bir daire çizmek, sonlandırmanın inanılmaz derecede etkili bir yoluydu. Spartaküs ve serinin görünüşte uğursuz başlangıcından bu yana ne kadar ilerlediğini bir kez daha göstermeye yardımcı oldu. Bu, yakında unutulmayacağını umduğu türden bir dizidir. Geriye bakıyorum Spartaküs bir bütün olarak, olması imkansız görünüyor.
hızlı ve öfkeli 7 paul walker nasıl
———
