Karakter odaklı X-MEN hikayeleri ve distopik fantezi ortamı, 'Age of Apocalypse' etkinliğini Marvel'in dönemin en büyük başarılarından biri haline getirdi.
90'lı yıllar boyunca, X-Men'in pek çok oyunu, birbiri ardına devasa bir mutant geçiş olayını ortaya çıkardı, ta ki bazen bulanıklaşana kadar, ancak belki de hiçbiri takılıp kalmadı ve serinin hayal gücünü, övülen 1995 etkinliği kadar yeniden yakalamayı başaramadı. , Kıyamet Çağı . Profesör X'in, gerçekliği çarpıtan oğlu Legion tarafından kazara öldürüldüğü tamamen berbat bir gerçeklikte geçen çağdaş X-kitaplarının sekizinin tümü kökten sarsıldı ve dört ay boyunca alternatif evren muadilleriyle değiştirildi. 'Age of Apocalypse', o zamandan beri 90'ların komik estetiğinin öne çıkan bir özelliği olarak selamlandı ve video oyunlarına ve televizyon programlarına ilham vermeye devam etti. Peki diziyi bu kadar unutulmaz kılan neydi?
Okumaya devam etmek için kaydırmaya devam edin Bu makaleyi hızlı bir şekilde başlatmak için aşağıdaki düğmeyi tıklayın.
Birkaç şey var. Özellikle iki seriye odaklanmak, Şaşırtıcı X-Men ve İnanılmaz X-Men (sırasıyla iki temel X-kitabını değiştirdikten sonra), hem sunumda hem de yazıda, özellikle orijinal öykülerle meta-metin olarak karşılaştırıldığında çalışmanın mirasını desteklemeye hizmet eden birçok olumlu özellik vardır. Şimdi, yaylar mükemmel değil ve sanat bazen 90'ların tarzı karmakarışık ve aşırı dağınık panel düzeni trendinden muzdarip, sanatın önüne çıkan kelime balonları ve açıklama kutuları ile dolu. Ancak Scott Lobdell ve Fabian Nicieza'nın başarmaya çalıştıkları şey, sonuçta bazen sevimsiz hikaye anlatma tarzlarının bir zaferidir.
İlgili: X-Men Yeni Kıyamet Bir Kötü Adam Değil, Bir Rahiptir
İlk olarak, bağlam olarak, 'Apocalypse Çağı', Xavier'in oğlu David Haller'in güçlerini Magneto'yu öldürmek için zamanda geriye gitmek için kullandığı hikaye-arklı Legion Quest'in sona ermesinin ardından, dört ay boyunca yerleşik sürekliliğin yerini tamamen değiştirdi ve sona erdi. kendi babasından (ve kendisi, çünkü zaman yolculuğu böyle işliyor… belki). Bu, Marvel evreninin tarihinin tamamen farklı ve çok daha karanlık bir şekilde ortaya çıktığı bir kelebek etkisine yol açarak, Apocalypse'in Amerika'yı fethettiği ve tüm insanları yok edecek son bir grev hazırladığı günümüzdeki bir eşdeğerine yol açar. varoluştan varlıklar. Ve önünde duran her şey, şimdi hiçbir zaman süpervizör olmayan bir Magneto liderliğindeki farklı bir X-Men grubu, bunun yerine uzun zamandır ölü olan barış arkadaşının hayalini takip etti.
Hikaye, son yirmi beş yılını amaçsızca dolaşarak geçiren, zamanla yerinden edilmiş X-Man Bishop, Mag'in X-Men'i tarafından yakalandığında ve Rogue (şimdi Magneto'nun karısı) aracılığıyla, korkunç şeylerle iletişim kurabildiğinde devam eder. gerçekliğin sakatlanma koşulları. Şimdi gerçek bir kıyametin arifesinde, Magneto, gerçeği düzeltmek için Bishop'u geçmişe geri göndermeyi planlıyor ve Apocalypse'in Amerika'sında mahsur kalmış insanlığın kalıntılarını kurtarmak için X-Men'lerini görevlere gönderiyor.
Geçmişte Rogue ve Magneto arasında bir aşk ima edilmişti Esrarengiz X-Men Magneto, güçlerini onun meşhur boşaltıcı dokunuşunu köreltmek için kullanabileceğini ortaya çıkardıktan sonra evli olduklarından, burada ana dramatik bir itici güç olarak hizmet ediyor. Çocukları Charles Lensherr, arayışlarının iç karartıcılığının kanıtıdır, çünkü gerçekliği geri getirme imkansız görevlerinde başarılı olsalar bile, hayatı asla olmayacağı için kaybedilir. Bununla birlikte, Magento, küçük çocuğuna saygılı ve şefkatli bir baba olarak tasvir edilir ve belki de tüm geçit hikayesinin özü olarak hizmet eden bu ilişkidir.
Günün X-Men oyunlarından farklı olarak, AoA, mutant kahramanlardan oluşan bir paçavra grubunu son derece iyi bir şekilde yerleştirmeye hizmet eden karanlık-fantazi / bilimkurgu tonunu aşılayarak distopik bir eğilime sahip. Başarılması kolay bir iş değil, ancak Lobdell ve Nicieza bir şekilde AoA dünyasını bir arka plan ile yaşanmış bir yer gibi hissettirmeyi başarıyorlar. Kısmen bu, karakterlerin ne kadar çaresiz ve tükenmiş olmasından kaynaklanıyor, özellikle de İnanılmaz X-Men , Nicieza tarafından yazılmıştır.
Alternatif bir gerçeklik olarak, arkın en iyi hikaye anlatma tuhaflıklarından bazıları, karakterler normal zaman çizelgesindeki benzerlerinin yanına yerleştirildiğinde yapılan meta-metinsel yorumlardır. İçinde Şaşırtıcı X-Men , Rogue, o zamanlar normalde aynı anda dürtüsel, ancak çoğu zaman çekingen bir şekilde isteksiz bir kahraman olarak tasvir edilen, şimdi grubun ikinci komutanı, ihtiyatlı ama kendinden emin ve kendini özgürlük savaşçılarına adamıştır. Artık kendisinin neredeyse tanınmaz bir versiyonu olan Sabretooth, Magneto'nun onurlu ve güvenilir bir askeri, savaş tutkusu artık tamamen kontrol altında.
İlişkili: Age of Apocalypse: 15 Sebep Şimdiye Kadarki En İyi X-Men Hikayesi Oldu (Ve 1 Olmadı)
Belki de bunun en iyi örneği, kısa süre önce ana zaman çizelgesinde neredeyse anında öldürülmek üzere tanıtılan ışınlanma güçlerine sahip utangaç, genç bir mutant olan Blink karakteridir. Burada Blink, kasvetli distopya korkularının üstesinden gelerek en büyük savaşçılarından biri haline gelen cesur ve sadık bir kadın kahramandır. Aklı başında ve istikrarlı bir dünyanın yokluğunda, bu tek seferlik karaktere şimdi parlama şansı verildi ve belki de X-Men'i ilginç ve zorlayıcı bir konsept yapan her şeyi simgeliyor.
Sanat tarzı da yardımcı oldu. Joe Madureira tarafından çizilmiş, Şaşırtıcı X-Men’s Madureira’nın abartılı, belki hiper-cinselleştirilmiş (90'ların estetiğinde olduğu gibi) ama nihayetinde karikatürize tarzı karanlık fanteziye eğilimli tonu pekiştirdi. Bu genellikle daha geleneksel X-Men hikayelerine iyi bir şekilde aktarılmasa da, yüksek fantezi kibirlerine iyi hizmet ediyor ve AoA bu açıdan özellikle iyi. Madureira’nın, Lobdell’in ciddi, ancak saçma sapan yaklaşımıyla birleşen akıcı aksiyon sekansları üretme yeteneği, kitabı şimdi okunan bir klasik haline getiriyor.
Çünkü Lobdell, Magneto'nun oğlunun yaklaşmakta olan yokluğu, Sunfire'ın Japonya'daki yurttaşlarının kanında neredeyse boğulma gibi korkunç anıları ve ölümcül olmayan süper kahraman Piskopos'u sorgulayan Magneto da dahil olmak üzere hikayede pek çok rahatsız edici felsefi noktayı öne sürerken Zaman yolculuğu fikri işe yararsa Legion'u öldürebilirdi, aynı zamanda dengede birçok hafif unsur içeriyor. Akla gelen goofball Morph, güçlerini sürekli olarak arkadaşlarına şaka yapmak veya onları eğlendirmek için kullanıyor, orijinal süreklilikte çoktan ölmüş bir karakter. Sonra, Sabretooth ile Blink arasındaki ağabeylik ilişkisinin yumuşaklığı var, her zamanki dünyadaki Wolverine'e çok benziyor, ama çok farklı. Doğru, bu ilişkilerin onları destekleyen binlerce sayfalık sürekliliği yoktur, ancak okuyucu, karakterlerin ne kadar basit ama etkili bir şekilde yazıldığı sayesinde dünya tarihini hissedebilir.
Birçok yönden, AoA, genellikle atalarından intikam almak için zamanda geri gelen yerleşik karakterlerin torunları olarak tasvir edilen, genellikle zaman yolculuğu karakterlerini içeren, zamanın statüko X-Men hikayelerine bir yanıt olarak görülebilir. ya da Rachel Summers, Cable ve Stryfe gibi onlara bir şekilde yardımcı olabilir. Burada, bu mekanikler bunun yerine çizim tahtasını temizlemek ve hem popüler hem de küçümsenen karakterlerin yeni yönleriyle yeni hikayelerin anlatılmasına izin vermek için kullanıldı.
Age of Apocalypse'i alternatif gerçeklik süper kahraman hikaye anlatımında bu kadar başarılı bir deney yapan şey, ruhani selefi Days of Future Past'a çok benzer şekilde, basit ama etkili anlatmak için distopik fantezi ortamından faydalanmasıdır. karakter odaklı hikayeler . Ve belki de en büyük gücü, dünya farklı olsaydı, kibirli Quicksilver veya cani Sabretooth gibi az kullanılan bazı karakterlerin ne olabileceğine odaklanmaktı. Ve bu yüzden, X-Men'in karanlık kahramanlar olarak ne olabileceğinin ilginç bir yeniden tasavvuru olmaya devam ediyor. Kıyamet Çağı .
